ضدعفونی کننده ها یا مواد آنتی سپتیک (به انگلیسی: antiseptic) دسته‌ای از مواد ضد میکروب هستند. که در سطح بافت‌های زنده پوست و بدن استفاده می‌شوند. و با اثر بر باکتری‌ها، ویروس‌ها، قارچ‌ها، اسپور باکتری‌ها و سایر ارگانیسم‌های آن‌ها را از بین میبرند. و یا از رشد آن‌ها جلوگیری می‌کنند. این گروه از مواد اصولا جدا از آنتی‌بیوتیک ها و گندزداها هستند، زیرا آنتی‌بیوتیک ها در داخل بدن باکتری را به طور ایمن از بین میبرند.
ضدعفونی‌کننده‌ها از عفونت، پوسیدگی و گندخونی جلوگیری می‌کنند. استفاده از ضدعفونی‌کننده‌ها برای تأمین سلامتی بسیار ضروری است و از عوامل مهم پیشگیری از بیماری‌ها بخصوص، بیماری‌های مسری می‌باشد. تفاوت اصلی میان ضدعفونی‌کننده و پادزیست یا آنتی‌بیوتیک در این است که مواد ضدعفونی‌کننده فقط استعمال خارجی دارند و باکتری‌ها را نابود میسازند. در حالی که پادزیست‌ها پس از مصرف خوراکی یا تزریقی وارد خون می‌شوند. و عوارض کمی برای بدن دارند.همچنین از مواد ضدعفونی‌کننده برای ساخت مواد گندزدا استفاده می‌شوند.
مواد ضدعفونی‌کننده شامل دو دسته هستند، مواد ضدعفونی‌کنندهٔ باکتری کش (به انگلیسی: Bactericide) که قابلیت نابود سازی مستقیم سلول باکتری از طریق نابودسازی دیواره آن که منجر به جذب آب، تورم و ترکیدن آن می‌شود را دارند و مواد ضدعفونی‌کنندهٔ مهارگر باکتری (به انگلیسی: Bacteriostatic) که از رشد و تقسیم سلولی باکتری جلوگیری می‌کنند.